Paola, Giulia i Riccardo poznajemy na początku lat 80., podczas gwałtownych zamieszek ulicznych, jakie rozegrały się w Rzymie. Trio zbuntowanych nastolatków wkrótce uzupełnia piękna dziewczyna imieniem Gemma, która wprowadza w ich wzajemne relacje trochę zamieszania. Dla każdego z czwórki bohaterów życie zgotowało inny scenariusz, weryfikując – nierzadko brutalnie, ich nastoletnie fantazje czy idee. Jednak nawet to nie stanie na przeszkodzie w próbie odbudowy młodzieńczej przyjaźni.
– Inspiracją do powstania „Najlepszych lat” były dla mnie klasyki włoskiego kina: „Tacy byliśmy zakochani” Ettore Scoli oraz „Życie nie jest łatwe” Dino Risiego. Te filmy pomogły mi zrozumieć kim jesteśmy, skąd pochodzimy, dlaczego jesteśmy dzisiaj tym kim jesteśmy – mówi reżyser. – W każdym z bohaterów filmu jest trochę mnie. Zaczynając od lęku przed bylejakością, ucieleśnioną przez postać Favino, który chce wybić się w świecie, w którym władza ma fundamentalne znaczenie. W Santamarii jest z kolei ta niedojrzała część mnie, której zawsze się obawiałem jako artysta, strach przed brakiem wystarczającego talentu. Paolo, grany przez Rossiego Stuarta, jest tym, któremu poprzez spokój i kontemplację udaje się podbić serce ukochanej kobiety. We wszystkich tych przypadkach jest trochę mnie – dodaje Gabriele Muccino.
Twórcy i obsada filmu
Reżyser do współpracy zaprosił śmietankę włoskiego kina: muzykę stworzył Nicola Piovano, laureat Oscara za najlepszą muzykę filmową do obrazu „Życie jest piękne” Roberta Benigniego. Z kolei piosenkę przewodnią do filmu nagrał Claudio Baglioni, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli piosenki autorskiej we Włoszech.
W obsadzie aktorskiej znalazła się czołówka kina z Italii. Główną męską rolę Muccino powierzył Pierfrancesco Favino, znanego z takich filmów jak „Suburra”, „Zdrajca” i „Mąż czy żona”. Partneruje mu Micaela Ramazzotti, znana m.in. z komediodramatu „Zwariować ze szczęścia” czy „Coś pięknego”. Pozostałe role zagrali: Kim Rossi Stuart, Claudio Santamaria oraz Nicoletta Romanoff.
O reżyserze
Gabriele Muccino to ceniony włoski reżyser, scenarzysta i producent. Urodził się w 1967 roku w Rzymie, pochodzi z artystycznej rodziny. Porzucił studia filologiczne na rzecz kina i terminowania w rzymskim Centro Sperimentale di Cinematografica. Rozpoczynał od krótkich metraży pokazywanych na antenie włoskiej telewizji Rai Uno.
W pełnym metrażu zadebiutował w 1998 roku filmem „Ecce facto”, ale prawdziwym przełomem okazał się jego trzeci film. Nakręcony w 2001 roku „Ostatni pocałunek” przyniósł mu nagrodę publiczności na Sundance Film Festival i międzynarodową rozpoznawalność, która zaowocowała zainteresowaniem ze strony Hollywoodu. Czego dowodem „W pogoni za szczęściem” (2006) czy „Siedem dusz” (2008), oba z Willem Smithem w roli głównej. Muccino kontynuował kręcenie filmów za oceanem, współpracując z takimi gwiazdami, jak Russell Crowe, Uma Thurman czy Gerard Butler. Wraca też do swoich włoskich korzeni za sprawą takich produkcji jak „Nadeszło lato” (2016) czy „Najlepsze lata” (2020).